Reinier van de Pol, geboren in 1963 en woonachtig in de kop van Brabant. Autodidact en gespecialiseerd in portret-, product- en reisfotografie.

Door zijn manier van werken en zijn toegankelijkheid ervaren de mensen voor de camera dat ze met een fotograaf werken die op een rustige en innemende wijze regisseert en registreert.

“Als ik met mijn foto’s de harten van mensen kan raken, geeft me dat een enorme voldoening”

“Iedereen ziet de wereld anders en iedereen vertaalt op een eigen manier wat hij of zij waarneemt. De kunstenaar is bij uitstek in staat waarnemingen om te zetten in beelden en aan die beelden een emotionele lading te geven. Zo gaat dat met een schilder die met zijn penseel het doek bestrijkt evengoed als met de fotograaf die zijn sluiter ontstpant”

Er op uit trekken met mijn fototas en verrekijker geeft mij een zeer hoge mate van gelukzaligheid.
Het liefs spot ik vogels en dat doe ik graag in mijn favoriete gebied “de Biesbosch”.
Nog te vaak (zeg maar vrijwel altijd) staan de instellingen van mijn camera op automatisch en moet ik er zelfs erg in houden om de sportstand wel te veranderen naar een andere stand bij een niet bewegend object.
Bij fotoclub Image Totaal leer je juist om daar en ook met de bewerking ervan om te gaan en dat moet uiteindelijk zijn vruchten gaan afleveren.

Fotografie boeit me al jaren en mijn fotovirus is nog steeds niet verdwenen. Ik ben ooit gestart met een compacte Kodak en uiteindelijk had ik een eigen zwart-wit doka. De doka is inmiddels helemaal digitaal geworden. Mijn voorkeur voor compacte camera’s is wel gebleven; de beste camera is naar mijn mening een camera die je altijd bij je hebt. Ook sjouw ik regelmatig met een volle cameratas als ik gericht op pad ga.

Extreme groothoeken of macromogelijkheden zijn op compact meestal beperkt en daar biedt de spiegelreflex uitkomst. Favoriete onderwerpen heb ik niet, ik richt me op wat er voor de lens komt en dat probeer ik op een “eigen” manier vast te leggen en te bewerken. In mijn fotoarchief vind je dan ook de meest uiteenlopende onderwerpen.

Wat ik leuk vind aan fotograferen in clubverband is dat je ook onderwerpen fotografeert die je zelf niet meteen kiest. Bovendien leer je van elkaar en het stimuleert me te blijven ontwikkelen.

De fotografie boeit mij al heel lang. Mijn eerste camera was een Practica. In mijn diensttijd heb ik kennis gemaakt met de donkere kamer, nu werken we met een PC. Na de geboorte van mijn eerste kleinkind heb ik, mijn eerste digitale camera, gekocht; veel foto’s maken, direct resultaat en de mooiste foto’s afdrukken. Voor mij is fotografie een uitdaging: de techniek, de creativiteit en het onderwerp. Ik ben altijd op zoek naar mooie dingen en bijzondere composities. Door de fotografie ga ik anders naar mensen en dingen kijken. Wat mij het meeste boeit zijn de kleinkinderen. Maar de natuur met al wat leeft, stillevens en abstract laten mij ook niet onberoerd. Het moet bij mij vooral een zekere emotie oproepen. Door het lidmaatschap van deze fotoclub Image Totaal wordt ik steeds opnieuw uitgedaagd mijn grenzen te verleggen en nieuwe dingen uit te proberen, zoals nacht-, macro- en zwart wit fotografie.

Ik fotografeer al een poosje, beter gezegd een groot gedeelte van mijn fotografie verleden schoot ik plaatjes. Ik keek niet zo goed naar mijn onderwerpen. Tegenwoordig tracht ik meer diepgang in mijn onderwerpen vast te leggen. Of het nu architectuur, macro, portret, landschap of abstract is. Ik probeer bezig te zijn met het gene wat ik wil fotograferen. Of het lukt soms wel soms niet, oordeel zelf.

Sommige foto’s kunnen mij echt fascineren, raken. Een bepaalde blik, een beweging, een vorm, humor, schoonheid, traditie, …

Om zelf dat soort beelden vast te leggen valt niet mee heb ik gemerkt. Maar samen met de andere fotoclubleden zien we dat als een uitdaging en proberen we boeiende beelden te maken en via deze website met u te delen!

We hopen dat u er met plezier naar kijkt. En wie weet wordt ook u uitgedaagd om meer met fotografie te doen en u aan te sluiten bij Image Totaal. Van harte welkom!

Ik ben Wim Bax. Geboren en getogen in Dussen en vanaf 1975 woonachtig in Sleeuwijk.

Ging in Waalwijk naar de middelbare school waar ik mijn eerste cameraatje kocht. Een Agfa Isola. Een aantal jaren later mijn eerste spiegelreflex aangeschaft. Een Petri MF-101.

Beide nog steeds in mijn bezit. Met deze twee camera’s voorzichtig de eerste schreden op het fotografiepad gezet.

Jarenlang eigenlijk alleen de alledaagse dingen mee gefotografeerd. Nu, ruim 50 jaar later kijk ik nog steeds met voldoening terug op de zwart/wit foto’s die ik toen heb gemaakt.

De Petri maakte plaats voor een aantal analoge Canon spiegelreflexen, een Samsung en nog een paar compacte dingetjes. Allemaal ingeruild tegen de eerste betaalbare digitale camera voor de amateur. Het zal ongeveer 2003 zijn geweest dat ik een Canon 300D heb aangeschaft.

Vanaf dat moment ben ik mijn gezichtsveld gaan verruimen en dieper ingegaan op de technische aspecten van de fotografie.

Na de Canon 300D, de 350D, en de 50D fotografeer ik nu met de 7D.

Sinds 2013 heb ik een eigen website.

Bekijk mijn portfolio op www.wimbax-fotografie.nl

Even voorstellen

Ik heb al lang als hobby fotografie, het is lekker veilig achter die camera want je komt dan zelf zelden in beeld.. De fotografie hobby is al heel vroeg begonnen, een analoge spiegelreflex camera was zo’n 40 jaar geleden het begin van een verzameling van duizenden dia’s en foto’s van allerlei onderwerpen.

De in de jaren opgebouwde verzameling camera’s en lenzen heb ik weggegeven aan een studente aan de fotovakschool die er nu nog plezier aan heeft.

Het is allemaal digitaal geworden en daar steekt mijn tweede probleem de kop op, ik ben een super techneut in hart en nieren dus alles wat digitaal is moet uit gepluisd worden op werking en technische details.

En dan wordt je lid van een fotoclub en kom je er achter dat je totaal niet creatief bent, je ziet dan foto’s van andere leden -die helemaal niks met techniek hebben – die geweldig aanspreken en gemaakt zijn met een creatieve kijk met misschien als enige technische kennis het op het juiste moment op de ontspanknop drukken.

Daar sta je dan met al je technische kennis en je computerachtergrond. Ik kan met onze moderne computertechniek heel veel aan een digitale foto doen maar een computer is niet creatief.

Er is dus voor mij nog heel veel te leren en daarom is lid zijn van deze fotoclub zo belangrijk voor mij, leren van elkaar en creativiteit samen met de techniek gebruiken met andere fotografen, en het is ook nog kei gezellig op onze clubavonden en fotosessies buiten de deur.